LASAGNE AL RAGÙ / LASAÑA AL RAGÚ

Lasagne najlepiej smakuje odgrzewana (najlepiej ze 3 razy!), więc postanowiłam przygotować dzisiejszy niedzielny obiad już wczoraj wieczorem. Takie dania, które nie muszą być robione na świeżo, a wręcz nabierają smaku, gdy trochę poleżą, świetnie nadają się: a) do zabrania na drugi dzień do pracy, b) dla rodziców, którzy wieczorami przygotowują obiady na następny dzień dla swoich pociech, c) kiedy spodziewamy się gości na obiedzie, a z jakiegoś powodu musimy go przygotować z wyprzedzeniem. Poza tym, nie oszukujmy się, nie jest to danie gotowe w 15 minut. Wielu z nas, w ciągu tygodnia, za pewne ciężko było by wygospodarować czas w środku dnia na takie zabawy, zwłaszcza gdy w brzuchu już burczy. Wcale nie mówię tego by Was zniechęcić. Tym, którzy nie dorobili się jeszcze gromadki dzieci i po przeczytaniu, że „TYLE ROBOTY” stwierdzili, że „ZA DUŻO ZACHODU”, bo przecież „KTO TO ZJE?” spieszę z odpowiedzią: „WY SAMI!”. Jednej osobie jedzenie tego samego dania przez cały tydzień mogło by się znudzić, ale 2 lazaniożerców śmiało może przyjąć wyzwanie na jedzenie jej przez trzy dni (wyszło 6 porcji). I najpewniej ostatniego dnia będzie najlepsza. Naprawdę warto poświęcić jeden wolny wieczór (dla tych co lubią gotować dodatkowa godzinka w kuchni to nic!), bo konsumpcja tego wyśmienitego dania to wielka przyjemność dla podniebienia. 

Przygotowałam lasagne ze świeżych prostokątnych płatów makaronu, które w sklepie znajdziecie w lodówce. Jest to tzw. pasta fresca. Zdecydowałam się na mięso mielone z indyka i przygotowałam je wg przepisu na ragù, który znajdziecie TUTAJ. Jeszcze tylko sos beszamelowy własnej roboty, starcie kawałka parmezanu i voilà.

************************************************************************************************

La lasaña recalentada sabe mejor que la recién hecha (y aún mejor si es por 3 vez!), por lo cual el almuerzo de domingo lo preparé ayer por la tarde. Los platos que no tienen que servirse recién elaborados e incluso cuánto más reposen, mejor saben, son perfectos para: a) llevarlos al trabajo el día siguiente, b) los padres que tienen que preparar el almuerzo para sus hijos un día antes, c) cunado viene alguien a comer y por alguna razón tenemos que preparar la comida con antelación. Además, no nos engañemos, no es un plato listo en un cuarto de hora. Muchos de nosotros, entre semana, no podrían permitirse dedicar mucho tiempo al mediodía a los experimentos de cocina, sobre todo cuando el vientre ya nos hace ruido como un motor. No lo digo para desanimaros. Los que no tenéis familia numerosa y después de haber leído que requiere “TANTO TRABAJO” estáis pensando que “NO VALE LA PENA” porque “¿QUIÉN SE LO VA A COMER?” os aviso: “VOSOTROS MISMOS!”. A una persona comer el mismo plato durante una semana podría resultar pesado y aburrido, pero si sois dos, tranquilamente podéis proponeros el reto de comer la lasaña durante tres días seguidos (han salido 6 raciones). El último día es cuando mejor va a estar. Os aseguro que sí vale la pena pasar una tarde en la cocina (a los que les gusta cocinar una hora más de lo habiual no es nada) porque el placer que vais a proporcionar al paladar será una recompensa.

He preparado la lasaña de unas láminas rectangulares de pasta fresca que en el supermercado encontraréis en los frigoríficos. He elegido la carne picada de pavo y la he preparado según la receta del ragú que podéis consultar AQUÍ. Solo queda elaborar la bechamel casera, rallar el parmesano y voilà.

Przygotowanie

1) Sos ragù przygotowujemy według TEGO* przepisu. Na koniec dodajemy do niego passatę pomidorową i dusimy przez 5-7 minut, aż odparuje i osiągnie gęstą konsystencję.

2) Przygotowujemy beszamel: w średniej wielkości rondelku rozpuszczamy masło. Dodajemy mąkę i kręcimy koziołkiem do połączenia składników, tak aby nie było grudek. Powoli, cały czas podgrzewając i ciągle mieszając, dodajemy mleko. Obserwujemy konsystencję sosu, bo może się tak zdarzyć, że będziemy musieli dodać go mniej lub więcej. Przyprawiamy gałką muszkatołową, solą i pieprzem.

3) W naczyniu żaroodpornym (u mnie o wymiarach 18 x 27cm ) układamy następujące warstwy: beszamel / płat makaronu / ragù / starty parmezan. Dokładnie taką kombinację udało mi się ułożyć 4 razy. Jeśli użyjemy nieco większego naczynia najpewniej wystarczy tylko na 3.

4) Wstawiamy do nagrzanego do 200ºC piekarnika i pieczemy przez 20 minut + 10-15 minut (można od razu lub podgrzewając następnego dnia). Jeżeli nie zabieramy się od razu do jedzenia, skorzystajmy z okazji by podzielić lasagne na porcje kiedy jest zimna, ponieważ kroi się ją dużo łatwiej zimną niż gorącą. Przy odpiekaniu możemy wyłożyć wierzch plastrami sera. 

Preparación

1) Preparamos el ragú según ESTA* receta. Al final, añadimos el puré de tomate o el tomate frito y guisamos durante 5-7 minutos, hasta que evapore el agua y la salsa espese. 

2) Preparamos la bechamel: en una cazuela mediana derretimos la mantequilla. Agregamos la harina y removemos hasta que los ingredientes se unan, evitando que se crean grumos. Poco a poco, vamos echando la leche, calentando y removiendo continuamente. Observamos la consistencia de la salsa, porque puede pasar que necesitemos un poco menos o un poco más de leche. Sazonamos con nuez moscada, sal y pimienta.

3) En una bandeja de hornear (la mía tiene dimensiones de 18 x 27 cm) ponemos las siguientes capas: bechamel / pasta / ragù / parmesano rallado.  He conseguido repetir esta combinación 4 veces. Si usamos un molde más grande, lo más seguro que los ingredientes basten solo para 3.

4) Ponemos la lasaña en el horno precalentado a 200ºC y horneamos durante 20 minutos + 10-15 minutos (enseguida o recalentando el día siguiente). Si al sacarla del horno no pasamos directamente a la consumición, cuando el plato se enfríe, aprovechemos y dividámoslo en raciones, ya que es mucho más fácil cortarlo frío que caliente. A la hora de recalentamiento podemos ponerle encima queso en lonchas.